Kot norweski leśny, krótka historia wikinga
Kot norweski leśny pochodzi terenów Norwegii i należy do rasy kotów półdługowłosych, podobnie jak Ragdoll czy bardziej znany Maine Coon.
Rasa ta powstała bez ingerencji człowieka około 500 lat temu, a ich pierwsze hodowle pojawiły się dopiero w latach 30 XX wieku.
Liczne legendy skandynawskie głoszą, że koty te były pupilami Wikingów, którzy zabierali je na wyprawy, by te pilnowały zapasów.
Pierwszy kot norweski leśny zawitał w Polsce w 1990 roku i szybko zdobył popularność dzięki swojemu przyjaznemu nastawieniu do dzieci oraz pięknie wyglądającej sierści.
Charakter i wygląd
Kot norweski leśny należy do gatunku łagodnych kotów, choć za sprawą swoich „rysich” uszów i bujnej sierści wygląda na dzikiego. Puszyste futro chroni zwierzę przed skandynawskimi mrozami, a spodnia warstwa owłosienia jest wodoodporna, dzięki czemu żadne deszcze nie są mu straszne.
Długi zarost sprawia, że kot norweski leśny potrzebuje pomocy podczas usuwania ciał obcych. Z pielęgnacją sierści nie ma większych problemów, gdyż pupil sam zadba o siebie. Szczotkowanie raz w tygodniu powinno zapobiegać powstawaniu kołtunów włosów.
Kot norweski leśny jest bardzo nieufny wobec nowych osób, ale szybko da się oswoić i staje się najwierniejszym kompanem. Dzięki temu potrafią żyć w zgodzie nie tylko z człowiekiem, ale i innymi domowymi zwierzakami.
Długie kończyny sprawiają, że wydają się być szczuplejsze od innych półdługowłosych.
W rzeczywistości dają im przewagę w spinaczkach i skokach. Stąd ich zamiłowanie do wysokich wdrapań. To istotna informacja dla przyszłego właściciela mieszkającego w bloku lub posiadającego balkon.
Koty norweskie cechuje nie tylko spora sprawność ruchowa, ale także i intelektualna. Bardzo lubi eksplorować nowe miejsca i sprawdzać co mieści się w zakamarkach.
Wszystkie te cechy sprawiają, że skandynawskie mruczki są polecane dla dzieci.
Bardzo cierpliwe i łagodne usposobienie z całą pewnością będzie dodatkowym atutem.
Mruczki te są bardzo towarzyskie, dlatego warto mieć jeszcze innego zwierzaka.
Żywienie
Kot norweski leśne podobnie jak każdy inny kot wymaga odpowiedniego żywienia, bogatego w białko. Jego naturalnym pokarmem jest mięso, dlatego każda podawana karma powinna mieć wysoki procent zawartości. Podobnie też jak każdy mruczek, nie toleruje glutenu oraz cukrów, gdyż negatywnie wpływa to na pracę nerek. Jeżeli chcemy utrzymać kota w dobrej kondycji i zdrowiu, czytajmy skład i unikajmy wcześniej wspomnianych rzeczy oraz spulchniaczy.
Z ciekawostek warto dodać, że producenci marek premium (royal canin nią nie jest) nie rozróżniają pokarmu dla juniora oraz seniora. Ich produkty możemy podawać także kociętom. Oczywiście zgodnie z ich fazą rozwoju!
Hodowla i choroby
Kot norweski leśny powstał naturalnie, więc jego odporność jest większa. Nie oznacza to jednak, że te futrzaki są w tej dziedzinie ideałem.
Groźnymi chorobami są predyspozycje do kardiomiopatii przerostowej(HCM) oraz choroba Andersena.
Pierwsza to asymetryczny przerost lewej komory serca. Druga to odkładanie glikogenu w wątrobie, mięśniach i komórkach nerwowych na skutek czego dochodzi do niewydolności wielonarządowej.
Obie choroby są dziedziczne, więc powinny być wykluczane na poziomie hodowli. Jeżeli niestety przydarzyłoby się to waszemu kotu, wówczas nie nadaje się on do dalszego rozrodu, ponieważ z całą pewnością przekaże wadliwy gen dalej.
Jeżeli chcesz uniknąć dramatu, korzystaj tylko ze sprawdzonych hodowli.
Niesie to za sobą oczywiście spore koszty (od około 2000 złotych), ale minimalizuje ryzyko pożegnania swojego kocurka przedwcześnie.
Istnieją także schroniska, dlatego jeżeli nie chcesz ponosić wysokich kosztów, adoptuj.